Alimenty bez wyroku sądu a wyjazd dziecka za granicę, co powinien zrobić ojciec?

Alimenty dla dziecka nie dla rodzica

Alimenty płaci Pan dobrowolnie, a skoro brak jest w tym zakresie wyroku sądowego, nie grozi Panu egzekucja w razie niepłacenia lub uznania przez matkę, że Pan nie płaci. Matka chce wyjechać z dzieckiem na stałe za granicę. Twierdzi, że alimenty nie będą jej już potrzebne, że jeśli mam Pan taką wolę, może odkładać je dla syna. I w tym zakresie byłbym ostrożny. Alimenty nie są dla matki, ale dla Państwa dziecka, a ona może zmienić zdanie.

Określenie sposobu płacenia alimentów po wyjeździe dziecka za granicę

Alimenty na rzecz małoletniego są przelewane z reguły na rachunek osoby będącej jej opiekunem, z którą dziecko mieszka, ale możliwe jest ustalenie innych zasad. Mogą Państwo dokonać ustaleń co do trybu płatności po wyjeździe oraz trybu dostępu dziecka lub jego matki do środków z alimentów. Teoretycznie jest możliwe założenie konta synowi jako niepełnoletniemu i wpłacanie na nie pieniędzy. Konto dla małoletniego jest rachunkiem płatniczym otwieranym dla osoby małoletniej do ukończenia 13. roku życia na podstawie umowy zawartej między bankiem a rodzicem, który jest jego ustawowym przedstawicielem. Zarówno matka, jak i Pan jesteście takimi przedstawicielami. Umowę w imieniu małoletniego, który nie ukończył lat 13, zawiera jego przedstawiciel ustawowy, rachunek jest wówczas połączony z rachunkiem rodzica (przedstawiciela ustawowego). Dziecko, które nie ukończyło jeszcze 13. roku życia, nie musi nawet być obecne w trakcie zakładania mu konta bankowego.

Przy rozwiązaniu, że konto syna funkcjonuje przy Pańskim koncie, zachodzi obawa co do zakresu umocowania matki. Wszystko zależałoby od banku, czy widziałby możliwość ustanowienia upoważnienia dla matki tylko co do rachunku małoletniego istniejącego przy Pańskim koncie bankowym.

Prawo 13-latka do samodzielnych dyspozycji na rachunku bankowym

Kiedy dziecko osiągnie 13. rok życia, uzyskuje ograniczoną zdolność do czynności prawnych. Oznacza to, że nabywa wówczas ograniczone prawo do wykonywania czynności prawnych, m.in. do zawarcia umowy rachunku bankowego za zgodą opiekuna prawnego, samodzielnego dysponowania zgromadzonymi na nim środkami finansowanymi czy posiadania karty debetowej. Nastolatek może zatem wykonywać przelewy, korzystać z bankomatów, dokonywać wypłaty gotówki, płacić kartą płatniczą czy korzystać z internetowego dostępu do rachunku. Przy czym rodzice mają prawo do ustanowienia limitów na koncie nieletnich oraz ich zmiany w dowolnym momencie. Natomiast jeśli to dziecko chciałoby dokonać jakichkolwiek modyfikacji, musi uzyskać zgodę rodzica.

Rachunki mają podobną funkcjonalność jak konta dla dorosłych, ale nie pozwalają na korzystanie z oferty kredytowej. Konto można obsługiwać za pomocą aplikacji mobilnej.

Porozumienie w zakresie wpłacania alimentów na konto niepełnoletniego dziecka

W mojej ocenie powinni Państwo teraz pisemnie ustalić, że dziecko wyjeżdża z matką za granicę za Pańską zgodę. Pan zakłada dla dziecka rachunek bankowy (jeśli ma mniej niż 13 lat) przy swoim rachunku (ewentualnie wyrabia kartę dla dziecka) i na to konto wpłaca Pan alimenty. Matka wyraża zgodę na taki sposób płacenia alimentów w czasie, gdy dziecko będzie z nią za granicą, co jest bardzo istotne z Pana punktu widzenia. Dziecko zyskuje możliwość dysponowania środkami w granicach, jakie będą ustalone dla karty. Kiedy dziecko ukończy 18 lat, wszelkie kwestie alimentów omawia Pan z nim. Chyba że syn ustanowi pełnomocnika w osobie swojej matki.

Odkładanie alimentów na lokacie z myślą o przyszłości dziecka

Zamiast powyższego sposobu płacenia alimentów można ustalić, że Pan jako rodzic ze środków przeznaczonych na alimenty zakłada lokatę, by w przyszłości przekazać zgromadzane środki dziecku, np. przez darowiznę zwolnioną z podatku. Jako rodzic ma Pan pełną kontrolę nad zgromadzonymi środkami, przynajmniej do momentu ich przekazania. Oczywiście zgoda matki na takie rozwiązanie byłaby konieczna dla Pana bezpieczeństwa.

Porozumienie potwierdzone przez notariusza

Porozumienie zalecałbym podpisać w obecności notariusza. W takim przypadku nikt nie ma szans zakwestionowania jego treści, jaką miało w dniu potwierdzania podpisu przez notariusza.

Źródła:

Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59