Podjęcie pracy a prawo do świadczenia alimentacyjnego

Praca na umowę-zlecenie a alimenty

Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zwanego dalej K.r.io.

Z treści Pani pytania wynika, że podejmuje Pani naukę zaocznie, zamieszkuje z chłopakiem i jego rodzicami. Podjęła Pani pracę na umowę-zlecenie. Zastanawia się Pani, czy może otrzymywać alimenty od obojga rodziców.

W pierwszej kolejności zasadne byłoby ustalenie, jaki jest status materialny każdego z rodziców z osobna. Inaczej sąd będzie podchodził do rodzica, dla którego płacone na rzecz Pani alimenty są zbyteczne, a inaczej do rodzica, który wiąże koniec z końcem. Po drugie należałoby sobie odpowiedzieć na pytanie, jakiej wysokości wynagrodzenie otrzymuje Pani za swoją pracę. Czy starcza ono na Pani utrzymanie? O ile nie starcza, czy może Pani podjąć zatrudnienie w większym wymiarze, ewentualnie za większe wynagrodzenie? Odpowiedzi na te pytania pozwolą ocenić Pani szansę na otrzymanie od rodziców alimentów.

Wskazać oczywiście należy na głos doktryny, zgodnie z którym „Z definicji obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka (utrzymanie i wychowanie) wynika, że obowiązek ten ustaje dopiero wówczas, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową, co z reguły łączy się z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Możliwość podjęcia pracy zarobkowej nie może być jednak rozważana w oderwaniu od osobistej i życiowej sytuacji uprawnionego. Jeżeli mianowicie kontynuuje on naukę, uczy się zawodu, uczęszcza na kurs doskonalenia zawodowego, to za usprawiedliwione uznać należy dalsze alimentowanie go” (M. Sychowicz, H. Ciepła, S. Kalus, B. Czech, T. Domińczyk, K. Piasecki (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, wyd. 3, Warszawa 2006, s. 960).

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1997 r. (sygn. akt III CKN 257/97): „Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz, czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki”.